Ja, er is een belangrijk verschil tussen het opschorten van het loon en het staken daarvan. Bij loonopschorting wordt het loon ingehouden zolang de werknemer redelijke controlevoorschriften niet nakomt, bijvoorbeeld wanneer hij zonder goede reden niet verschijnt op een afspraak van de bedrijfsarts. Als de werknemer zijn verplichtingen alsnog nakomt, moet het loon met terugwerkende kracht vanaf het moment dat het loon is opgeschort, worden uitbetaald. Bij het staken van loon vervalt het recht op loon definitief voor de periode dat de werknemer zijn re-integratieverplichtingen niet nakomt. In de wet staat in welke situaties u het loon mag staken: onder andere wanneer de werknemer weigert aan zijn re-integratieverplichtingen te voldoen, wanneer hij zijn genezing belemmert, wanneer hij weigert passende arbeid te verrichten of wanneer hij weigert mee te werken aan het opstellen, evalueren of bijstellen van het plan van aanpak. Als de werknemer op een later tijdstip alsnog aan zijn verplichtingen voldoet, dan kan hij alleen aanspraak maken op hervatting van het loon vanaf het moment dat hij weer aan zijn verplichtingen voldoet.
Voordat u het loon opschort of staakt, moet u de werknemer schriftelijk waarschuwen en hem in staat stellen de verplichtingen alsnog na te komen, voordat de sanctie wordt toegepast.
Vanwege de verschillende gevolgen tussen een loonopschorting en een loonstopzetting is het belangrijk om de juiste termen te gebruiken bij de aankondiging van de sanctie die u wilt toepassen.